کاربرد دیگ بخار در صنایع

الزامات خلوص یا شیمی بخار می تواند به اندازه حداکثر میزان رطوبت مشخص باشد ، یا شامل حداکثر غلظت برای انواع گونه های شیمیایی باشد. اغلب ، برای بخار بخاری ساختمان کم فشار یا فرآیند ، فقط حداکثر میزان رطوبت مشخص می شود. این ممکن است تا 0.5 یا تا 0.1٪ هم برسد. برعکس ، برخی از تولید کنندگان توربین حداکثر هدایت کاتیونی میعانات بخار ، pH و حداکثر غلظت را برای کل مواد جامد محلول ، سدیم و پتاسیم ، سیلیس ، آهن و مس تعیین می کنند. بخار توربین به طور کلی باید مواد جامد محلول کمتر از ppm050/0 و در بعضی موارد کمتر از ppm 0،030 داشته باشد. محدودیت های گونه های فردی ممکن است حتی کمتر باشد. اگر بخار بیش از حد گرم شود ، برای جلوگیری از رسوب بیش از حد و خوردگی سوپرهیتر ، باید حداکثر حد جامد محلول در بخار اعمال شود. این حد معمولاً 0.100 ppm یا کمتر است. حتی در مواردی که نیاز به خلوص بخار توسط برنامه اعمال نشده باشد ، غلظت مواد جامد محلول کمتر از 1.0 ppm در فشارهای حداکثر 600 psig (4.1 MPa) ، کمتر از 0.5 ppm در 600 تا 1000 psig (4.1 تا 6.9 MPa) و کمتر توصیه می شود بیش از 0.1 ppm بالاتر از 1000 psig (6.9 MPa).

برای دیگ های درام که حداکثر 2000 psig (13.8 MPa) کار می کنند ، بیشتر مواد شیمیایی غیر فرار و ناخالصی های موجود در بخار توسط قطرات کوچک آب که درون بخار جدا شده قرار دارند ، حمل می شوند. از آنجا که این قطرات حاوی مواد جامد محلول در همان غلظت آب دیگ بخار هستند ، میزان ناخالصی های موجود در بخار حاصل از این انتقال مکانیکی ، مجموع غلظت ناخالصی های آب دیگ های بخار در محتوای رطوبت بخار است. انتقال مکانیکی توسط دستگاه های جداسازی رطوبت قرار داده شده در مسیر بخار محدود می شود.

تشکیل کف یا اسپری بیش از حد بالای خط آب در طبل می تواند باعث رطوبت بیش از حد و در نتیجه غلظت بیش از حد ناخالصی بخار شود. دلایل عمده کف کردن مواد جامد یا قلیایی بودن بیش از حد و وجود مواد آلی مانند روغن است. نگه داشتن مواد جامد محلول در زیر غلظتی که باعث کف سازی می شود ، به تخلیه مداوم یا دوره ای دیگ بخار نیاز دارد. قلیائیت بالای آب دیگ بخار باعث افزایش کف ، به ویژه در صورت وجود مواد معلق می شود.